طراحی و کیفیت ساخت؛ نمایشگری بزرگ، بدنهای جمعوجور
میت ۹ مانند مدلهای قبلی، به لطف لبههای باریک، جثهی جمعوجوری دارد. با وجود اینکه این گوشی از یک نمایشگر بزرگ ۵٫۹اینچی استفاده میکند، ابعادی کموبیش مشابه آیفون ۷ پلاس با نمایشگر ۵٫۵اینچی دارد. البته میت ۹ همچنان یک گوشی بسیار بزرگ محسوب میشود و استفاده از آن با یک دست غیرممکن است. از لحاظ ظاهری، تغییر زیادی بین میت ۹ با میت ۸ وجود ندارد؛ حتی چیدمان کلیدها و درگاهها هم ثابت ماندهاند، فقط لبههای گوشی کمی خمیدهتر شدهاند تا بدنه را ارگونومیکتر بکنند. در قسمت جلویی گوشی تغییر خاصی به چشم نمیخورد؛ ولی در پشت گوشی، سیستم دوربین دوتایی آن حسابی جلب توجه میکند. لبهی پایینی هم شاهد درگاه USB Type-C است که جایگزین درگاه قدیمی microUSB شده است. مورد جذاب بعدی، اضافهشدن فرستندهی مادون قرمز (Infrared) در لبهی بالایی گوشی و در کنار درگاه صوتی ۳٫۵میلیمتری است.
خوشبختانه هوآوی به دیدگاه اپل مبنی بر پایان عمر درگاه صوتی ۳٫۵میلیمتری اعتقادی ندارد و کاربران میت ۹ میتوانند بهراحتی و بدون نیاز به مبدل، از انواع هدفونها استفاده کنند. بدنهی میت ۹ از یک تکه آلیاژ آلومینیوم ساخته شده که مثل مدلهای گذشته، کیفیت ساخت و استحکام بالایی دارد. متاسفانه برخلاف اکثر گوشیهای پرچمدار، میت ۹ هیچگونه گواهینامهای نداشته و در برابر نفوذ مایعات و گردوغبار یا ضربه، مقاوم نیست. برخلاف میت ۸، قاب پشت میت ۹، روکشی براق دارد و اثرانگشت و چربی دست را نشان میدهد؛ بنابراین احتمالا مجبور خواهید شد که همیشه یک دستمال و اسپری تمیزکننده همراهتان داشته باشید. مورد دیگری که توجه ما را به خود جلب کرد، عملکرد کلیدهای پاور و کم و زیاد کردن صداست؛ این سه کلید، صدای نسبتا زیادی تولید میکنند و عملکرد روانی هم ندارند. در مقایسه با مدل سال گذشته، عملکرد این سه کلید در میت ۸ را به میت ۹ ترجیح میدهیم.