طراحی و ساخت
این گوشی در نگاه اول شما را به یاد طراحی گوشی «نکسوس6» موتورولا می‌اندازد. البته این گوشی قبل از نکسوس 6 طراحی و به بازار عرضه شده است. این دو گوشی از لحاظ ظاهری شباهت‌های زیادی با هم دارند. جنس بدنه‌ی گوشی در تمام قسمت‌ها از پلاستیک ساخته شده است و در ثبت اثرانگشت استعداد بالایی دارد. صفحه‌ی نمایش و قاب پشتی گوشی، اثرانگشت را به راحتی جذب و ثبت می‌کنند. این گوشی با توجه به پلاستیکی بودنش 187 گرم وزن و نزدیک به یک سانتی‌متر قطر دارد.
روی لبه‌ی بالایی گوشی تنها جک 3.5 میلی‌متر هدفون قرار دارد. لبه‌ی سمت چپ خالی است و هیچ کلید، شیار یا درگاهی روی آن دیده نمی شود. روی لبه‌ی پایینی پورت microUSB و همچنین میکروفون مکالمه قابل‌مشاهده هستند. به ترتیب از بالا به پایین روی لبه‌ی سمت راستی هم کلید‌های کنترل صدا و روشن/خاموش قرار دارند. صفحه‌ی نمایش 5.5 اینچی گوشی تقریبا 72 درصد از سطح روی گوشی را دربرگرفته است. در زیر این نمایشگر کلید‌های برگشت، خانه، منو از نوع لمسی از چپ به راست دیده می‌شوند. این کلید‌ها نور پس‌زمینه دارند تا در نور کم، محل قرارگیری‌شان مشخص شود. در بالای نمایشگر هم اسپیکر اصلی مکالمه و دوربین سلفی با کیفیت VGA قرار دارند.
قاب پشتی گوشی بازشدنی است. در بالای این قاب پلاستیکی، دوربین اصلی با حسگر 5 مگاپیکسل قرار دارد. در کنار این دوربین، فلش از نوع LED برای ثبت تصاویر بهتر در محیط‌های با نور کم قرار گرفته است. در بالای دوربین هم میکروفون حذف صداهای اضافی در هنگام مکالمه به چشم می‌خورد. کمی پایین‌تر از دوربین لوگو و برند تجاری Huawei دیده می‌شود. در پایین این قاب هم اسپیکر اصلی گوشی قرار دارد. قاب پشتی گوشی قابل باز شدن است. اگر قاب پشتی گوشی را باز کنید، زیر این قاب درگاه‌های سیم‌کارت و کارت حافظه‌ی جانبی و همچنین جای باتری را مشاهده می‌کنید. امکان قرار دادن سیم‌کارت بدون خارج کردن باتری وجود ندارد.
لبه‌های بیرونی گوشی در چهارطرف کاملا به صورت گرد ساخته شده‌اند. قاب پشتی هم دارای بافتی مشجر است؛ اما خلاف چیزی که به نظر می‌رسد، کاملا صاف است و همین موضوع احتمال سر خوردن هواآوی G730 را از دست افزایش می‌دهد. باید به این نکته اشاره کرد که کنترل و تسلط به تمام نقاط نمایشگر با یک دست با توجه به ابعاد بزرگ گوشی غیرممکن است.